Monday, December 22, 2008

ઘણીએ વાર પછડાઈ પડ્યા છીએ જીવનપંથે,
પરંતુ બંધ મુઠ્ઠીને ભરમ ભરપુર રાખી છે.

હસવું, સદાય હસવું, દુખમા અચુક હસવું.
દીવાનગ તણું એ ડહાપણ મને ગમે છે.

કેવો અજબ દુનિયાએ દસ્તુર કરી દીધો છે !!

કેવો અજબ દુનિયાએ દસ્તુર કરી દીધો છે !!
એક કામના માણસને નકામો કરી દીધો છે.

ભણતરના નામે ગણતરમાં લૂલો કરી દીધો છે.
સંબંધોમાં નફાનો હિસાબ ઉમેરતો કરી દીધો છે.

ભક્તિના નામે બાવાઓ ને નમતો કરી દિધો છે.
પ્રાણ વગરની મૂર્તિઓને પુજતો કરી દીધો છે.

ડાહ્યો કહી ચિઠ્ઠીનો ચાકર કરી દીધો છે.
ગાંડો કહી સાચું બોલતો બંધ કરી દિધો છે.

માયાએ કાયાને પ્રેમ કરતો કરી દિધો છે.
પ્રેમ કહી વાસનામાં રમતો કરી દિધો છે.

તમે મારા આત્માને ખોખલો કરી દિધો છે.
ને મને, દુનિયાદારી કરતો કરી દિધો છે.

– શૈલ્ય શાહ

એની કોઈ સજા નહી…..

કરું હું એક ખતા ને બની જાય એ ગુનો,
અને એ દિલ તોડ્યા કરે એની કોઈ સજા નહીં…

દિવસ પસાર થાય, ક્યાંક જીવું ને ક્યાંક મરું,
અને એ હાલત ને લાચારી સમજે એની કોઈ સજા નહીં…

જુદાઈના ગમમાં રહું ને ઉમ્મીદ હું રાખ્યા કરું,
અને એ ઉમ્મીદ પર ખરા ના ઉતરે એની કોઈ સજા નહીં…

એક મુલાકાત હું ચાહું ને એ સમય રોકી રાખું
અને એ સમયને જ બહાના બતાવે એની કોઈ સજા નહીં…

કેટલી રાતો જાગું ને એ ચાહત બયાન કરું,
અને એ લાગણીઓને ગઝલ સમજે એની કોઈ સજા નહીં…

મંદાકિની ડાંગી

મારી આ દિવાલોથી મને પાર કરી દે - ગૌરાંગ ઠાકર

મારી આ દિવાલોથી મને પાર કરી દે,
બારીથી મને એક વખત દ્વાર કરી દે.

ઝાકળ ન ઉડે સૂર્ય અહીં એમ ઉગી જા,
તું ફૂલ પર એટલો ઉપકાર કરી દે.

તું પાસ રહે એ જ ગનીમત છે અહીં દોસ્ત,
હું ક્યાં કહું છું વાતનો સ્વીકાર કરી દે ?

દીવાને અમે ટોડલેથી ભીતરે લાવ્યા,
તારથી હવે થાય તો અંધાર કરી દે.

શ્રદ્ધા હવે શંકાની તરફ જાય છે ઈશ્વર,
તારા વિશે તું વાત વિગતવાર કરી દે.

એનામાં હવે વિશ્વ સમેટાઈ રહ્યું છે,
‘ગૌરાંગ’ને પણ એક ગઝલકાર કરી દે.

ગૌરાંગ ઠાકર

નળીયુ ખસ્યુ ને કુતરુ ભસ્યુ

નળીયુ ખસ્યુ ને કુતરુ ભસ્યુ, આલવા મેલવા નુ કોંઈ નઈ,
ને ઊભુ ઊભુ હસ્યુ. એમા મારે સ્યુ?

પશાકાકાનો પપ્પુ, અમારા પશાકાકાનો પપ્પુ..
કોમધંધો કરવો નંઈ, ન આખા ગાંમની પંચાત,
દખ પડ જીવ પર, તાણ ગાવા બેઠો મરસ્યુ.

ઘી લેવા મોકલ્યો તંઈ, તેલ લઈને આયો,
દીવેલ લેવા મોકલ્યો ન લાયો સરસ્યુ.

નળીયુ ખસ્યુ ને કુતરુ ભસ્યુ, આલવા મેલવા નુ કોંઈ નઈ,
ને ઊભુ ઊભુ હસ્યુ. એમા મારે સ્યુ?

પપ્પુડો મારો વિચારે, એને જોશે ગામની ગોરીયુ,
પપ્પુડો મારો વિચારે, એને જોશે ગામની ગોરીયુ,

લાલી-લીપસ્ટીક ગાલે લગાડી,
ને આંખમા કાજળ ઘસ્યુ,

તૈયાર થઈ ને નીકળ્યો, અને જોવા ચડી ડોસ્યુ,
એમા મારે સ્યુ... બોલો એમા મારે સ્યુ?

નળીયુ ખસ્યુ ને કુતરુ ભસ્યુ, આલવા મેલવા નુ કોંઈ નઈ,
ને ઊભુ ઊભુ હસ્યુ. એમા મારે સ્યુ?

-કિરણ ચાવડા.

Friday, December 19, 2008

નયનને બંધ રાખીને મે જયારે તમને જોયા છે

નયનને બંધ રાખીને મે જયારે તમને જોયા છે
તમે છો એના કરતા પણ વધારે તમને જોયા છે

ઋતુ એકજ હતી પણ રંગ ‘તો આપણો એક જ
મને સહેરા એ જોયો છે બહારે તમને જોયા છે

પરંતુ એનો એ નથી કે રાત વીતી ગઇ
નહીં તો મેં ઘણી વેળા સવારે તમને જોયા છે

હકીકતમાં જુઓ તો એય એક સપનું હતું મારુ,
ખુલી આખે મે મારા ઘરના દ્ારે તમને જોયા છે.

નયનને બંધ રાખીને મે જયારે તમને જોયા છે
તમે છો એના કરતા પણ વધારે તમને જોયા છે

ઋતુ એકજ હતી પણ રંગ નો ‘તો આપણો એક જ
મને સહેરા એ જોયો છે બહારે તમને જોયા છે

પરંતુ અર્થ એનો એ નથી કે રાત વીતી ગઇ
નહીં તો મેં ઘણી વેળા સવારે તમને જોયા છે

હકીકતમાં જુઓ તો એય એક સપનું હતું મારુ,
ખુલી આખે મે મારા ઘરના દ્રારે તમને જોયા છે

લાગ્યો કસુંબીનો રંગ

લાગ્યો કસુંબીનો રંગ-
રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ!
જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા
પીધો કસુંબીનો રંગ;
ધોળાં ધાવણ કેરી ધારાએ ધારાએ
પામ્યો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
બહેનીનાં કંઠે નતરતાં હાલરડામાં
ધોળ્યો કસુંબીનો રંગ;
ભીષણ રાત્રિ કેરા પહાડોની ત્રાડોએ
ચોળ્યો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
દુનિયાના વીરોનાં લીલાં બલિદાનોમાં
ભભક્યો કસુંબીનો રંગ;
સાગરને પારે સ્વાધિનતાની કબરોમાં
મહેંક્યો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
ભક્તોના તંબૂરથી ટપકેલો મસ્તીભર
ચાખ્યો કસુંબીનો રંગ;
વ્હાલી દિલદારાના પગની મેંદી પરથી
ચૂમ્યો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
નવલી દુનિયા કેરાં સ્વપ્નોમાં કવિઓએ
ગાયો કસુંબીનો રંગ;
મુકતિને ક્યારે નિજ રક્તો રેડણહારે
પાયો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
પીડિતની આંસુડાધારે - હાહાકારે
રેલ્યો કસુંબીનો રંગ;
શહીદોના ધગધગતા નિ:શ્વાસે નિ:શ્વાસે
સળગ્યો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
ધરતીના ભૂખ્યાં કંગાલોને ગાલે
છલકાયો કસુંબીનો રંગ;
બિસ્મિલ બેટાઓની માતાને ભાલે
મલકાયો કસુંબીનો રંગ . રાજ.
ઘોળી ઘોળી પ્યાલા ભરિયાં: રંગિલાં હોં!
પીજો કસુંબીનો રંગ;
દોરંગાં દેખીને ડરિયાં: ટેકીલા હોં!
લેજો કસુંબીનો રંગ;
રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ-
લાગ્યો કસુંબીનો રંગ.

– ઝવેરચંદ મેઘાણી
સામાય ધસી જઇયે, આધાંય ખસી જઇયે,
એકાદ મળે ક્ષણ તો ક્ષણમાંય વસી જઇયે.

આમેય વિતાવવાની છે રાત સરોવરમાં,
તો ચાલ કમલદલમાં આ રાત ફસી જઇયે.

એકેક કસોટીમાં છે પાર ઉતરવાનું,
હર શ્વાસ કસોટી છે, એનેય કસી જઇયે.

આ ફીણ તરંગોનાં છે શીખ સમંદરની,
રેતાળ કિનારા પર હેતાળ હસી જઇયે.

ઉત્કંઠ હવામાં છે સંગાથ સુગંઘોનો,
હોવુંય હવે ઉત્સવ, આકંઠ શ્વસી જઇય

વરસાદની મોસમ

ચાલ, વરસાદની મોસમ છે, વરસતાં જઇએ,
ઝાંઝવા હો કે દરિયાવ, તરસતાં જઇએ.

મોતના દેશથી કહે છે કે બધાં ભડકે છે,
કૈં નથી કામ, છતાં ચાલ, અમસ્તાં જઇએ.

આપણે કયાં છે મમત એક જગાએ રહીએ,
માર્ગ માગે છે ઘણાં, ચાલને, ખસતાં જઇએ.

સાવ નિર્જન છે આ વેરાન, બીજું શું કરીએ,
બાંધીએ એક નગર, ને જરા વસતાં જઇએ.

તાલ દેનારને પળ એક મૂંઝવવાની મઝા,
રાગ છેડ્યો છે રુદનનો, છતાં હસતાં જઇએ.

તારી આંખોને જોઈને હું તો પાગલ પાગલ થાઉં છું

તારી આંખોને જોઈને હું તો પાગલ પાગલ થાઉં છું
તારો સ્પર્શ પામીને હું તો પાણી પાણી થાઉં છું

લજ્જાથી મસ્તક જુકાવી જુએ છે ભુમી તરફ તું
તારૂં રૂપ જોઈને હું તો વારી વારી જાઉં છું.

પગમાં બાંધેલી પાયલે એવો તે જાદુ શું કર્યો?
ઝાંઝરને સાંભળી ને હું તો રણકી રણકી જાઉં છું.

તમારી જુલ્ફોમા નાખેલો ગજરો પણ કમાલ છે..
તેની સુવાસ પામીને હું તો મહેકી મહેકી જાઉં છું

"સપન" તો આવશે હવે આંખો મહી ક્યાથી?
યાદ તમારી આવે ને હું તો જાગી જાગી જાઉં છું.

હું ગુજરાતી...

સફળતાનો પીનકોડ ગુજરાતી ,
સૌ સમસ્યાનો તોડ ગુજરાતી .

કૈંક અચ્છો કૈંક અળગો ગુજરાતી ,
એકડાનો કરે બગડો ગુજરાતી .

નમ્રતાનું બોનસાઇ ગુજરાતી ,
સિદ્ધિઓની વડવાઇ ગુજરાતી .

લોટો લઇને દૈ દે ઘડો ગુજરાતી ,
વખત પડે ત્યાં ખડો ગુજરાતી .

દુશ્મનને પડે ભારે ગુજરાતી ,
ડૂબતાને બેશક તારે ગુજરાતી .

એસ્કિમોને ફ્રીજ વેચે ગુજરાતી ,
ક્યાંક કંપની નામે ઢેંચે ગુજરાતી .

દેશમાં ABC ની હવા ગુજરાતી ,
પરદેશમાં ઓમશ્રી સવા ગુજરાતી .

પાછાં પગલાં ના પાડે ગુજરાતી ,
કાંકરામાંથી ઘઉં ચાળે ગુજરાતી .

ફાફડા ઢોકળાં ઘારી ગુજરાતી ,
પાનની સાયબા પિચકારી ગુજરાતી .

એની ડીંગમાંયે કૈંક દમ ગુજરાતી ,
હર કદમ પર વેલકમ ગુજરાતી .

મહેમાનનું પહેલું પતરાળું ગુજરાતી ,
છેલ્લે અપનું વાળું ગુજરાતી .

ગાંધી, મુનશી સરદાર ગુજરાતી ,
ક્ષિતિજની પેલે પાર ગુજરાતી .

- અનામી

ફાગણની કાળઝાળ સુક્કી વેળામાં

ફાગણની કાળઝાળ સુક્કી વેળામાં તારું પહેલા વરસાદ સમું આવવું
હવે આંખોને કેમ રે ભુલાવવું

બળતે બપ્પોર ભીનો પગરવ સૂણીને
કાંઈ વાસ્યા કમાડ અમે ખોલ્યાં
ચારે આંખોના એવાં અંધાર્યા વાદળાં
કે શમણે આવેલ મોર બોલ્યા

ઓચિંતા ધોધમાર સામસામે આપણે ઊભાં રહ્યાંનું પૂર આવવું

ફળિયે પલાશ ફૂલ નીતરતું ઝાડ
અને હું રે વેરાઈ જઉં રાનમાં
મારી હથેળીમાંય એવી રેખાઓ
જેવી રેખાઓ ખાખરાના પાનમાં

લીંબોળી વાવીને છાંયડા ઊછેરું પણ ચોમાસું કેમ કરી વાવવું?

ફાગણની કાળઝાળ બળતી વેળામાં તારું પહેલા વરસાદ સમું આવવું
હવે આંખોને કેમ રે ભુલાવવું
મારાથી જમાનાની હવા થરથરી ગઈ,
મેં આખં ફેરવી ને, દુનીયા જ ફરી ગઈ.

શ્રદ્ધા જ મારી લઈ ગઈ,મંઝીલ ઉપર મને,
રસ્તો ભુલી ગયો તો, દીશાઓ ફરી ગઈ.

અમે રાખમાંથીયે બેઠા થવાના

અમે રાખમાંથીયે બેઠા થવાના,
જલાવો તમે, તોય જીવી જવાના.

ભલે જળ ના સીચોં તમે તે છતાયે,
અમે ભીત ફાડી ઉગી જવાના.

ધખો તમ તમારે ભલે સુર્યા માફક,
સમંદર ભર્યો છે, ન ખુટી જવાના.

ચલો હાથ સોપોં, ડરો ના લગીરે,
તરી પન જવાના ને તારી પન જવાના.

અમે જાળ માફક ગગન આખુ ઝાલ્યુ,
અમે પંખી એકે ના ચુકી જવાના.