હમણા કહુ હમણા કહુ,

હમણાં કહુ હમણાં કહુ,
રોજ થાય છે કે હવે તો કહી જ દઉં.

પણ સાલું શું કહું?

દુનિયાદારીના દરિયામાં,
મગજમારી ના મોજા ઊછળે,
મધદરિયે મારી નાવ સંભાળું,
કે જેમની તેમ ડૂબવા દઉં?

પ્રયત્ન કરી કરી ને હવે થાક્યો,
પણ મારો સમય હજી ના પાક્યો.
કહેવા માટે છે હજારો વાતો,
પણ શું સાંભળવા માટે કાન છે?

મારી હાલત છે ટેલીફોનના
બગડેલા ડબલા જેવી,
શું એનું એને ભાન છે?

જ્યારે પણ એનો નંબર ડાયલ કરું છુ,
મેસેજ એક જ આવે છે,
આ લાઇન હમણાં વ્યસ્ત છે,
આ લાઈન હમણાં વ્યસ્ત છે.

કોઈ ઍને જઈને કહો કે,
કિરણ હવે ત્રસ્ત છે.


પણ જવાદો,
ઍતો સાંભળશે ત્યારે સાંભળશે.
અત્યારે તમને તો કહી દઉં.

જીવન છે, જીવન છે, જીવન છે.

રોજ એના રંગે રમો,
ને રોજે રોજ હોળી છે.

રોજ દીવા પ્રગટાવો,
રોજે રોજ દિવાળી છે.

-કિરણ ચાવડા.